De vergelijkbaarheid van niet-financiële verslaggeving: de impact van de Non-Financial Reporting Directive

De nadruk in het onderzoek ligt op het gebruik van niet-financiële rapportageraamwerken – de raamwerken die zijn ontwikkeld door de SASB, IIRC, OESO, EFFAS, GRI, UNGC, ISO, AA en FEE. De onderzoekers analyseerden de jaarverslagen en aanvullende niet-financiële rapporten van Europese beursgenoteerde ondernemingen over de boekjaren 2012-2020. 

Daar waar de EU bij deze Directive spreekt over ‘non-financial’, gaat men in het vervolg uit van sustainability reporting (Corporate Sustainability Reporting Directive, CSRD); dit onderzoek naar de effecten van de voorloper van de CSRD legt de huidige tekortkomingen bloot. 

Wat het onderzoek vooral zegt: ondernemingen die vrijwillig over duurzaamheid rapporteren geven vaak meer bruikbare informatie. Dat zal te maken hebben met onderliggende motieven, zoals werkelijke intrinsieke motivatie om over duurzaamheid te rapporteren, en zal niet te maken hebben met beoogde economische effecten van het vrijwillig rapporteren. Die ondernemingen die vrijwillig liever hun stakeholders beter informeren dan alleen de aandeelhouders hebben waarschijnlijk meer te melden en doen dat gemotiveerder. Bedrijven die pas rapporteren nadat dit verplicht werd, richten zich in de niet-financiële rapportages voornamelijk op beleggers; desondanks lijkt hiermee niet te worden voldaan aan de informatiebehoeften van beleggers.