Slachtoffer of mede-veroorzaker?

Deze week mogen de terrassen weer open, een moment waar zo’n beetje alle horecaondernemers met smart naar hebben uitgekeken. Opvallend genoeg zagen we in de media ook enkele ondernemers die besloten hadden om hun terras nog even dicht te houden.

Ja, ze wilden weer heel graag open. En ja, het mocht weer van de overheid. Maar ze vonden het gezien de besmettingscijfers en de druk op de zorg niet verantwoord. Een mooi voorbeeld van eigen verantwoordelijkheid nemen. Want de vraag is niet alleen of iets formeel mag, maar ook of (en op welke manier) we het verantwoord kunnen doen.

Een dubbele rol

Voor de reissector geldt dat ook: zowel toeristen als reisaanbieders zullen straks zelf de afweging moeten maken wat ze gaan doen als de reisrestricties worden opgeheven. Dat is vooral een belangrijke vraag omdat we steeds meer te maken krijgen met nieuwe brandhaarden en virusvarianten. Het wordt steeds duidelijker dat we nog niet af zijn van corona. De rol van toerisme is daarbij een beetje dubbel. Aan de ene kant is toerisme een duidelijk slachtoffer van deze crisis: er zijn weinig sectoren die zo hard getroffen worden als de reissector. Maar aan de andere kant zijn er ook stemmen die roepen dat toerisme een mede-veroorzaker is van de voortdurende coronacrisis, want het virus gedijt nu eenmaal bij verplaatsingen.

Wil dat zeggen dat we deze zomer dan maar helemaal geen reizen moeten aanbieden? Nee, maar het roept wel de vraag op hoe de reissector ervoor kan zorgen dat het in september niet het verwijt krijgt dat het een nieuwe golf heeft gestimuleerd of nieuwe varianten heeft geïntroduceerd in Nederland. En eigenlijk gaat het natuurlijk helemaal niet om dat (al dan niet terechte) verwijt, maar over de vraag of we echt verantwoord bezig waren in de zomer. Hebben we alles gedaan om de maatschappij zoveel mogelijk te vrijwaren van ellende? Dat betekent soms dingen nalaten die wel mogen en juist andere dingen wel doen die niet verplicht zijn.