"Burn-out is een systeemprobleem in de hele westerse wereld. Twee eeuwen later dan cholera, maar met een belangrijke overeenkomst: het komt voor in enorme epidemieën. Burn-out, als het vuur gedoofd is, wordt het een cijfer voor in rapportages. Getallen worden een feit, een nieuwe realiteit. Maar, wat gebeurt er voorafgaand en hoe beïnvloedt dit de processen in de organisatie? Kortom: wat gebeurt er als het vuur brandt en de vlammen eruit knallen? En, wat zegt dit over een organisatie?"
"Dit is een vraag die centraal staat in de documentaire ‘Burning Out’ (IDFA 2016) van Jerome le Maire. Hij volgt hierin binnen een prestigieus Frans ziekenhuis, één team van de operatieafdeling. Om het grote probleem van burn-out te illustreren is bewust gekozen voor een ziekenhuis. De simpele reden hiervoor: een burn-out van een willekeurige manager spreekt niet tot de verbeelding. Immers: wie gaat de artsen beter maken als ze ziek zijn?Bezuinigen en rendementseisen veranderen deze afdeling in een operatiefabriek vol stress en ruzies. Je ziet mensen schreeuwen, huilen en al hun passie voor hun werk verliezen. De naam van de patiënten doet er niet meer toe, alleen de te opereren kwaal wordt benoemd. De druk die ervaren wordt is hoog. Ziekmelden doe je niet, het staat gelijk aan collega’s met nog meer werk opzadelen. Zomaar wat observaties uit de documentaire met betrekking tot de dagelijkse praktijk binnen dit ziekenhuis.
Duidelijk is dat dit de manier waarop gewerkt wordt beïnvloedt. De sociale processen in deze organisatie rammelen aan alle kanten. Dit is niet te vatten in formele controlemaatregelen of normen die te ‘auditen’ zijn."