Ralph Hamers in de Champions League? Keep on dreaming...

‘Ha Ralph, het gaat lekker de laatste tijd. We winnen onze wedstrijdjes, staan weer waar we moeten zijn.’

‘Eens Jeroen. Ik wilde het daar eens met je over hebben. Is het niet eens tijd om over salarisverhoging te praten? Het niveau van de Jupiler League zijn we allang ontstegen.’

‘Je hebt gelijk. Dat moeten we regelen. Dat zal ik regelen, al weet ik nog niet hoe. Je kent de spelregels rond beloningen en de maatschappelijke aversie tegen topsalarissen.’

‘Daar heb ik maling aan. Ik werk er hard genoeg voor. In het buitenland kan ik veel meer verdienen.’

‘Ik weet het. Vertrouw me, ik verzin een list.’

Eigenlijk wilde Ralph helemaal niet weg bij de club. Zijn partner wilde trouwens niet eens mee naar het buitenland. Heimwee bij het tuinhekje. Verknocht aan de spruitjesgeur. En zou hij het wel kunnen, meespelen in de Champions League? Hij droomde er natuurlijk weleens van om te spelen in het shirt van JP Morgan of Goldman Sachs.....

‘Ha Ralph, ga zitten. Ik heb een oplossing. De spelregels zijn lastig, maar ik heb een ontsnappingsroute gevonden. Er is een leemte in wet- en regelgeving. Hoewel het niet de bedoeling is, kan ik je 3 miljoen euro per jaar bieden, een forse verhoging. Je mag alleen niet alles direct opnemen.’

‘Das mooi Jeroen. Maar krijg je daar geen problemen mee?’

‘Ach, het zal wel even stormen. Maar dat boeit me niet. Ik stap binnenkort toch op. Wil mijn opvolger er niet mee belasten.’

Alles leek in kannen en kruiken. Tot Ralph thuiskwam en zijn gezin hem vertelde dat hij trending topic was op social media.

‘Graaier’, ‘profiteur’ en ‘non valeur’ waren nog relatief positieve karakteriseringen. Waar had hij dat aan verdiend? Hij had toch jarenlang zijn best gedaan? Hij had toch gewoon recht op salarisverhoging? Hij kon elders toch veel meer verdienen?

‘Ha Ralph, wil je na de training even bij Van der Veer binnenlopen?’

‘Wat nu weer?’

‘Heb je de kranten dan niet gelezen? Er is “maatschappelijke commotie” over hem en jou. En terecht toch? Als ik zie wat ik verdien met hard werken en wat jij wilt verdienen.....’

‘Joh, rot op. Ik sta telkens in het oog van de storm, jij niet.’

Verongelijkt toog Ralph naar de boardroom, waar hij een sikkeneurige Van der Veer aantrof.

‘Ralph het gaat niet. Iedereen valt over me heen. Tot aan de premier aan toe. Ik schreef laatst een rapport over de veiligheidsincidenten bij Defensie voor hem en werd toen overladen met complimenten. Ik heb hem nog willen helpen door me in eerste instantie stil te houden toen zijn rechterhand Halbe over de schreef ging. En nu laat hij me vallen.’

‘Tsja.....’

‘Nou hebben we zeven jaar geleden ook zo’n akkefietje gehad. Met Jan Hommen. Die wilde de onrust niet. Hij zag af van zijn salarisverhoging. “Keep the change”, dat waren zijn woorden. Kan jij dat ook niet doen?’

‘Maar Jeroen, je hebt het toch toegezegd? Je laat me geen keuze: I want the change!’

Ralph liet zijn agent informeren bij JP Morgan, daar vertrok Jamie Dimon. En bij Goldman Sachs, waar Lloyd Blankfein als aanvoerder stopte. Spelers waar Ralph altijd tegen op had gekeken en van had gedroomd. Zij waren in zijn ogen van een andere orde dan hij: ‘Doing God’s work’. Op hemelse wijze met navenante resultaten.

Maar Ralph kwam niet meer aan de bak. In een wedstrijd met ING in de Verenigde Staten Was het team ontspoord. Diverse rode kaarten. Er dreigde zelfs strafrechtelijke vervolging, zowel in Nederland als in het beloofde land. En hij was als aanvoerder verantwoordelijk. Wellicht wilde het Openbaar Ministerie de zaak schikken en kon hij afbouwen in de Jupiler League.....